3 czerwiec

starogerm. Klar, charal, .carl mąż bohater, człowiek wolnego stanu

Św. Karol Lwanga, męczennik. Do VIII wieku Afryka Północna wydała wielu świętych. Afryka Czarna Środkowa i Południowa zetknęła się z Kościołem w połowie XIX wieku. Do Ugandy chrześcijaństwo dotarło w latach dziewięćdziesiątych. W 1879 przybyli tam „biali ojcowie”, którzy spotkali się z przychylnością mieszkańców. Jednak w kilka lat później razem z anglikańskimi misjonarzami byli zmuszeni przez króla Mtera do opuszczenia kraju. Kiedy po jego śmierci wstąpił na tron Mwanga, rozpoczęło się krwawe prześladowanie chrześcijan.

Ofiarą padli neofici katoliccy wśród nich dworzanie króla. 3 czerwca 1886 roku w Rubaga spalono owiniętego w trzcinową matę Karola Lwanga wodza plemienia Nagweya, który był przełożonym królewskich paziów. Miał 25 lat. W tym dniu razem z nim poniosło śmierć 12 towarzyszy.

Towarzyszami męczeństwa Karola Lwangi byli paziowie króla, katolicy i protestanci. Najmłodszy to Kizito. Miał około czternaście lat. Karol Lwanga spłonął na stosie jako pierwszy. Sam ułożył drewno na opał. Modlił się za swego oprawcę – Ssenkole, a ten się potem nawrócił. Aby złamać ducha innych chrześcijan oprawcy bardzo znęcali się nad Karolem. Najpierw spalili mu nogi, a później spłonął cały. Jednym z męczenników był Gyavira Musoke. Był on synem znanego czarownika. Rodzina chciała, aby Gyavira został czarownikiem, a gdy ten odmówił, został wyrzucony z klanu swego ojca, co było najcięższą karą.

W 1920 roku beatyfikował ich Benedykt XV Kanonizował Paweł VI (1964). Św. Karol jest patronem młodzieży i Akcji Katolickiej w Afryce.

germ. hlut sławna i hiltj(a) walka; „sławna w walce”, „sławna bojowniczka”

Św. Klotylda urodziła się w Lyonie około 470 r. Była córką króla Burgundów, Chilperyka I, i Carateny. Kiedy miała 6 lat, został zamordowany jej ojciec. Rodzina usunęła się do Genewy. W wieku 18 lat wyszła za mąż za króla Franków, Chlodwiga, wówczas jeszcze poganina. Urodziła mu co najmniej pięcioro dzieci (tyle imion zachowało się do naszych czasów: Ingomer, Chlotar, Childebert, Chlodomer i Klotylda). Mąż zgodził się na ich chrzest.

Swoim przykładem i mądrością Klotylda sprawiła, że również jej małżonek wraz z dworem (ok. 3000 osób) przyjął chrzest na Boże Narodzenie 496 r. z rąk św. Remigiusza z Reims. Po śmierci Chlodwiga (27 października 511 r.) Klotylda doświadczała udręk wojny domowej, którą prowadzili między sobą jej synowie. Usunęła się do Tours, gdzie 3 czerwca 545 r. zmarła. Pochowano ją w Paryżu, w kościele św. Piotra (później św. Genowefy), u boku męża. Do dziś relikwie Klotyldy znajdują się w kościele Saint-Leu w Paryżu. Jej życiorys, w oparciu o zapiski z pism św. Grzegorza z Tours, sporządzono dopiero w X w.

W IKONOGRAFII święta odziana jest w królewskie szaty i koronę. w dłoniach trzyma zwój pisma.