19 czerwiec

germ. hrom sława i walt rządzić, panować

Św. Romuald z Camaldoli, opat Pochodził z Rawenny, z możnej rodziny diuków Onesti. Miał 20 lat, kiedy wstąpił do benedyktynów w Ciasse (972). Po kilku latach, spragniony doskonalszego skupienia, podjął życie pustelnicze. Po powrocie zreformował wiele wspólnot pustelniczych na północy Italii i we Francji. W Camaldoli dał początek kongregacji kamedułów, która prowadzi życie wspólne i pustelnicze. Silną osobowością fascynował wielu współczesnych sobie.

Umarł w klasztorze Val di Castro, niedaleko Ankony, 19 czerwca 1027 roku, mając 75 lat. Patron kamedułów.

W IKONOGRAFII św. Romuald przedstawiany jest jako stary człowiek w białym, długim habicie kamedulskim. Czasami w stroju opata, a także, jak we śnie widzi tajemniczą drabinę, sięgającą nieba, po której białe postacie jego duchowych synów opuszczają ziemię. Jego atrybutami są: czaszka, otwarta księga, kij podróżny, laska.

gr. gerusios „stary”
gr. protos pierwszy

Św. Gerwazy i św. Protazy, męczennicy (+386). Według legendarnej „Passio” byli bliźniakami w rodzinie św. Witalisa i św. Walerii. Po śmierci rodziców rozdali swą majętność i prowadzili życie modlitwy i umartwienia. Skąpe in formacje podają, że za panowania Dioklecjana ponieśli śmierć męczeńską Gerwazy przez ubiczowanie, a Protazy przez ścięcie mieczem. Są patronami Mediolanu.

W roku 356 ich ciała odnalazł św. Ambroży (któremu święci bracia mieli się objawić) w czasie prac na terenie podziemi kościoła świętych Nabora i Feliksa. W uroczystej procesji przeniósł je do tego kościoła. Kiedy zaś po śmierci św. Ambrożego ku jego czci wystawiono bazylikę w Mediolanie, w osobnej krypcie we wspaniałym sarkofagu umieszczono ciała Gerwazego i Protazego wraz z relikwiami św. Ambrożego. Odtąd rozpowszechnił się na Zachodzie zwyczaj, że uroczyste przeniesienie relikwii świętych z grobu ziemnego do kościoła (dla kultu) uważano za formalną kanonizację. Tak było do wieku XII, kiedy Stolica Apostolska zarezerwowała sobie kanonizacje świętych. Dekret Urbana VIII z roku 1634 wprowadził do dziś obowiązujący kanoniczny proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny.

Gerwazy i Protazy są pierwszymi patronami Mediolanu i Breisachu (w Niemczech) i drugimi patronami diecezji Lugano z rytem ambrozjańskim. Są również patronami dzieci i pracujących przy sianokosach oraz orędownikami dobrych zbiorów siana, przeciw kradzieży i krwawieniu. Wymieniani są w Litanii do Wszystkich Świętych.

W IKONOGRAFII przedstawiani są jako młodzieńcy czasami w stroju diakona. Ich atrybutami są narzędzia męki – bicz, miecz oraz palma męczeństwa, wieniec zwycięstwa, krzyż, dyscyplina.