ŚW. SCHOLASTYKA
Żyła w cieniu brata
Chodzi, oczywiście, o św. Scholastykę, siostrę bliźniaczkę św. Benedykta z Nursji (480-547), która żyła na przełomie V i VI stulecia. Wspominamy ją w liturgii 10 lutego.
Ks. Antoni Tatara
Święta Scholastyka (z łac. uczona, nauczycielka, studentka), podobnie jak jej brat, pochodziła z Nursji w Umbrii (środkowa Italia). Tam, gdzie rodzeństwo przyszło na świat, jest dziś kościół, w którego podziemiach można podziwiać część ich rodzinnego domostwa. O niej samej nie wiemy za wiele, ponieważ źródła przede wszystkim traktują o św. Benedykcie. Ona zaś, rzeczywiście, żyła w jego cieniu. To autentyczna święta drugiego planu, również dlatego, że w centrum jej charyzmatycznej posługi i na pierwszym planie jej egzystencji był nieustannie Chrystus.
Jak zatem wyglądało jej życie? Święta Scholastyka była po prostu towarzyszką swojego brata, który zapisał się w dziejach Kościoła Chrystusowego jako założyciel i fundator życia monastycznego w Europie Zachodniej ze słynną benedyktyńską, łacińską maksymą: Ora et labora (Módl się i pracuj). Kiedy więc zorganizował on pierwszy męski klasztor, św. Scholastyka założyła podobny, tyle że dla kobiet. Nadal, na nieodległych od siebie wzgórzach, istnieją 2 monastyry: w Subiaco – męski i w Plombariola – żeński. Podobna rzecz miała miejsce w prawdopodobnie najsłynniejszym na świecie opactwie benedyktyńskim, czyli na Monte Cassino.
Św. Scholastyka, dziewica
* ok. 480 r.
† ok. 543 r.
Obecnie można również oglądać grotę, w której święte rodzeństwo się spotykało i rozmawiało, jak uważają hagiografowie, o „sprawach nieba i ziemi”. Ponoć nie spotykali się często, ale jak już doszło do dialogu, to trwał on nawet kilka dni. Zgodnie z tym, co zapisał w swoich Dialogach św. Grzegorz Wielki (540 – 604), papież, 3 dni po ich ostatnim spotkaniu św. Benedykt właśnie na górze Cassino miał spojrzeć z okna swojej celi w kierunku klasztoru, gdzie mieszkała jego siostra. Nagle zobaczył duszę św. Scholastyki, która miała przybrać postać białej gołębicy, szybującej w górę ku błękitnym niebiosom. To miał być znak, że jego siostra właśnie umarła. Tak też się stało.
Jej ciało złożono w grobie, który był przygotowany dla św. Benedykta. Potem, po najeździe Longobardów i zniszczeniu przez nich opactwa na Monte Cassino w 587 r„ jej relikwie złożono we francuskiej miejscowości Fleury. Teraz znajdują się w Le Mans, również w Galii, choć część z nich wróciła do Italii.
Święta Scholastyka to matka duchowa wszystkich benedyktynek. To również patronka Le Mans i Subiaco. Sztuka przedstawia ją najczęściej w habicie benedyktyńskim, z krzyżem, księgą czy też pastorałem ksieni.
ŚW. SCHOLASTYKA
Św. Scholastyka, dziewica, ksieni
łac. scholasticus należący do szkoły; student
Św. Scholastyka, dziewica, ksieni pochodziła z Nursji. Ksieni klasztoru żeńskiego w Plombariola – w pobliżu klasztoru na Monte Cassino, założonego przez jej brata św. Benedykta.
Umarła 10 lutego 542 roku.
Uważana za matkę duchową rodzin wszystkich benedyktynek. Patronka miast Le Mans i Subiaco.
W IKONOGRAFII święta przedstawiana jest z gołębiem. Wiąże się to z relacją św. Grzegorza Wielkiego, papieża, który poświecił jej piękne wspomnienie w swoich „Dialogach”. Opowiada w nim między innymi, iż kiedy św. Benedykt patrzył ze swej klasztornej celi na Monte Cassino i na klasztor w którym żyła św. Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołębicy unoszącą się do nieba.
Sztuka religijna ukazuje św. Scholastykę w habicie benedyktyńskim.
Jej atrybutami są: krzyż, księga, pastorał ksieni.
Inni patroni dnia
Św. Austreberty dk. (†704)
Św. Michała Febres Cordero y Munoz (†1910)
Św. Sotery dz. m. (†304)
Św. Wilhelma ps. (1157)
Bł. Klary z Rimini zk. (1280-1326)