26 sierpień

Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej

akkad. mariam napełnia radością; egip. merijam ukochana przez Boga; hebr. Mirjam pani. Ze względu na cześć wobec Matki Bożej używa się imienia Maryja; kobiety, które przyjęty Jej imię, używają formy: Maria.

Obraz „Czarnej Madonny” to chyba najsłynniejszy wizerunek Matki Bożej w Polsce. Historia związała go nie tylko z dziejami Kościoła w Polsce, ale także z burzliwymi wydarzeniami politycznymi i społecznymi. Był świadkiem upadków i powstań, lęków i nadziei, spraw grzesznych i świętych.

Najstarszy opis wizerunku Matki Bożej podaje Jan Długosz w Liber Beneficiorum: „Obraz Maryi Najchwalebniejszej i Najdostojniejszej Dziewicy i Pani, Królowej świata i Królowej naszej (…) wykonany dziwnym i rzadkim sposobem malowania (…) o przeładnym wyrazie twarzy, która spoglądających przenika szczególną pobożnością – jakbyś na żywą patrzył”. Malowidło zalicza się do typu przedstawień określanego mianem Hodegetrii. Nazwa ta oznacza „Tę, która prowadzi”. Ukazuje Maryję jako Matkę Boga, ale też Matkę każdego człowieka.

Tradycja głosi, że obraz został namalowany przez św. Łukasza Ewangelistę na desce stołu z domu Świętej Rodziny w Nazarecie. Wizerunek z Jerozolimy do Konstantynopola miał przewieźć cesarz Konstantyn. Służący w wojsku cesarskim książę ruski Lew zapragnął przenieść obraz na Ruś. Cesarz podarował mu wizerunek i od tego czasu obraz otaczany był na Rusi wielką czcią. Obraz rzeczywiście mógł dostać się na Ruś z Konstantynopola, gdyż w XI-XIV w. pomiędzy Cesarstwem Bizantyjskim a Rusią trwał żywy kontakt. Nie jest również wykluczone, że obraz został zraniony strzałą w czasie bitwy. w czasie walk prowadzonych przez Kazimierza Wielkiego i Ludwika Węgierskiego na Rusi obraz ukryto w zamku w Bełzie. w roku 1382 znalazł go tam książę Władysław Opolczyk. Doznając wielu łask przez wstawiennictwo Matki Bożej, książę zabrał obraz i przywiózł do Częstochowy.

Książę Władysław Opolczyk sprowadził do Częstochowy z Węgier paulinów. Oddał im drewniany kościół parafialny w Starej Częstochowie. Bardzo szybko do obrazu zaczęli przybywać pierwsi pielgrzymi, którzy dzięki modlitwie do Maryi doznawali wielu łask.

Od bardzo dawna istnieje zwyczaj ozdabiania cudownych obrazów Maryi koronami. Pierwsza papieska koronacja obrazu jasnogórskiego miała miejsce w 1717 r. Korony ofiarował sam król August II Mocny. Aktu koronacji dokonał brat prymasa, biskup Krzysztof Szembek, w dniu 8 września 1717 r. Obecni byli ponadto biskup wileński i inflancki. w uroczystej procesji przeniesiono obraz z kościoła do sali rycerskiej. Tam odczytano dekret papieski i przyniesiono korony. Następnie obraz przeniesiono uroczyście do kościoła wśród modlitw, śpiewów i salw armatnich. Tu nastąpił obrzęd nałożenia koron i Msza święta. Po obiedzie odprawiono Nieszpory i przeniesiono obraz z kościoła do kaplicy. Tam odśpiewano Litanię Loretańską i Te Deum. z okazji koronacji nałożono na obraz Matki Bożej kosztowne szaty wykonane przez złotnika, brata Makarego Szybkowskiego. Sporządził on trzy suknie na różne uroczystości: granatową haftowaną diamentami, niebieską z rubinami i zieloną z perłami i różnymi drogimi kamieniami. Od 1817 r. zaczęto obchodzić uroczyście rocznicę koronacji. w 1909 r. w nocy z 22 na 23 października zakonnik i kapłan Macoch dokonał kradzieży koron z obrazu Matki Bożej, perłowej sukni i wielu kosztowności. Ze świętokradztwem połączył mord dokonany na wspólniku. Skazano go na dożywotnie więzienie. Papież św. Pius X ofiarował nowe korony. Rekoronacja odbyła się 22 maja 1910 r.

W 1957 r. na apel prymasa Stefana Wyszyńskiego i uchwałą Episkopatu Polskiego Polska rozpoczęła Wielką Nowennę, aby przygotować cały naród do obchodów tysiąclecia przyjęcia Chrztu przez Mieszka i (966-1966). Równocześnie zarządzono peregrynację kopii cudownego obrazu Matki Bożej Częstochowskiej po wszystkich diecezjach i parafiach. Peregrynacja rozpoczęła się dnia 26 sierpnia 1957 r. w archidiecezji warszawskiej. Dokładnie rok wcześniej, 26 sierpnia 1956 r., w 300 lat od ślubów króla Jana Kazimierza, złożonych przed obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie 1 kwietnia 1656 roku, Episkopat Polski pod nieobecność uwięzionego Prymasa Wyszyńskiego w obecności około miliona wiernych odnowił uroczyście te ślubowania. 5 maja 1957 r. odnowienie tych ślubów odbyło się we wszystkich kościołach polskich. Śluby króla Jana Kazimierza były jego osobistym zobowiązaniem, śluby jasnogórskie zaś stały się zobowiązaniem całego narodu polskiego jako program chrześcijańskiego życia, wytyczony przez Wielką Nowennę przed Tysiącleciem Chrztu Polski.

Najbardziej znana i uroczysta koronacja obrazu odbyła się w 1966 r. w ramach obchodu Tysiąclecia Chrztu Polski. Dokonał jej Prymas Tysiąclecia, Sługa Boży Kardynał Stefan Wyszyński, wielki czciciel Maryi Jasnogórskiej, oddany Jej z synowską ufnością; jest on założycielem Instytutu Świeckiego Pomocnic Maryi Jasnogórskiej Matki Kościoła, działającego obecnie pod nazwą Instytutu Prymasowskiego Stefana kard. Wyszyńskiego.

Dzisiejsza uroczystość powstała z inicjatywy bł. Honorata Koźmińskiego, który po upadku powstania styczniowego starał się zjednoczyć naród wokół Królowej Polski – Maryi. Wraz z ówczesnym przeorem Jasnej Góry, o. Euzebiuszem Rejmanem, wyjednał on u św. Piusa X ustanowienie w 1904 r. święta Matki Bożej Częstochowskiej. Papież Pius XI rozciągnął w 1931 r. ten obchód na całą Polskę oraz zatwierdził nowy tekst Mszy świętej i brewiarza.

akkad. mariam napełnia radością; egip. merijam ukochana przez Boga; hebr. Mirjam pani. Ze względu na cześć wobec Matki Bożej używa się imienia Maryja; kobiety, które przyjęty Jej imię, używają formy: Maria.

Bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego Baourdy (+1878). Córka Palestyńczyków. Osierocona w trzecim roku życia. Wcześnie wstąpiła do józefitek, a te, dostrzegając w młodej zakonnicy niezwykłe dary Boże i uzdolnienia, skierowały ją do karmelu w Pau. Następnie przebywała w indyjskim Mengalore. Pod koniec życia zajmowała się zakładaniem karmelu w Betlejem i  w Nazarecie. Była niemal analfabetką, ale w życiu religijnym osiągnęła szczyty mistyczką, miała dar ekstaz, wizji, prorokowania.

Beatyfikował ją Jan Paweł II (1983).

Ponieważ 26 sierpnia w polskim Kościele przypada uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej, zakony karmelitańskie wspominają Małą Arabkę dzień wcześniej (25 sierpnia).

żeńska forma imienia Jan hebr. Johhanan „Bóg jest łaskawy”
hebr. imię teoforyczne Elisheba „mój Bóg jest doskonałością”, „Bóg moją przysięgą”

Joanna Bichier des Ages urodziła się na rodzinnym zamku w Ages w Indre (Francja) 5 lipca 1773 roku. Swoje pierwsze nauki pobierała u sióstr szpitalnych, których przełożoną była jej krewna. W czasie rewolucji francuskiej straciła ojca (1792). Została też pozbawiona większości rodzinnego majątku. W swoim domu przechowywała kapłanów i w ukryciu pomagała im w pracy duszpasterskiej. W 1797 roku przybył do jej domu także św. Andrzej Hubert Fournet, któremu oddała się pod duchowe kierownictwo.

Za jego radą Joanna założyła zgromadzenie zakonne, którego celem była opieka nad chorymi i dziećmi. Zgromadzenie otrzymało nazwę Córek Krzyża (1807). Pierwszy, macierzysty dom powstał w Puy. W 1820 roku założono podobny dom w Paryżu, a potem w wielu innych miastach. Opiekę nad nimi po śmierci św. Andrzeja Fourneta (+ 1834) objął św. Michał Garicoits (+ 1863). Bóg błogosławił dziełu, bo jeszcze za życia Założycielki zgromadzenie liczyło 99 placówek w 23 diecezjach Francji i 663 siostry.

Matka Joanna przyświecała siostrom gorliwością i zachowaniem obserwancji zakonnej. W 1815 roku musiała się poddać operacji, po której została kaleką. Nieszczęście i związane z nim konsekwencje znosiła z poddaniem się woli Bożej. Przykuta do fotela, całe godziny spędzała na rozważaniu tajemnicy Męki Pańskiej i Eucharystii.

Joanna zmarła w wieku 65 lat dnia 26 sierpnia 1838 roku. Jej beatyfikacja odbyła się w 1934 roku, a w 13 lat potem papież Pius XII wyniósł ją do chwały świętych (1947).

łac. albus, oznaczającego kolor biały. Istnieje teza, iż nadawano je pierwotnie mężczyznom, którzy mieli bardzo jasną cerę lub wyjątkowo jasne, płowe włosy.

Jan Paweł I, a właściwie Albino Luciani urodził się 17 października 1912 r. w Forno di Canale, niewielkiej miejscowości we Włoszech. Papież, wcześniej patriarcha Wenecji. Głową kościoła był jedynie 33 dni od 26 sierpnia do 28 września 1978 r., jego pontyfikat zakończyła nagła śmierć.

Pochodził z biednej, robotniczej rodziny. Jego ojcem był Giovanni Luciani, a matką Bortoli Tancon. Z całej rodziny, to matka była najbardziej wierząca. To dzięki niej chłopiec, w przeciwieństwie do ojca antyklerykała, zainteresował się wiarą. Albino był najstarszym dzieckiem w rodzinie. Już jako mały chłopiec pracował fizycznie w Niemczech i Szwajcarii.

Do seminarium wstąpił już w wieku 11 lat. Na początku przez 5 lat przebywał w Niższym Seminarium Duchownym, później w 1928 r. rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym.

Na kapłana wyświęcono go 7 lipca 1935 r. Jego pierwszą parafią była rodzinna miejscowość. Bardzo szybko, bo już 2 lata po święceniach zajął stanowisko wicerektora seminarium wyższego, które sam ukończył.

Studiował na Uniwersytecie Gregoriańskim, tam ukończył doktorat. Kolejnym krokiem w jego karierze było mianowanie na stanowisko Wikariusza Generalnego diecezji Belluno, został nim mianowany w 1954 r.

Albino Luciani został mianowany przez papieża Jana XXII biskupem Vittorio Veneto. Zamieszkał na zamku w San Marino. Był członkiem Komisji Doktrynalnej Episkopatu Włoch. 

Jako biskup wziął udział w II Soborze Watykańskim. Patriarchą Włoch został w grudniu 1969 r., a w marcu 1973 r. kardynałem. 

Na papieża wybrano go w czasie konklawe (podczas drugiego dnia), które odbyło się 26 sierpnia 1978 r., wybrał imię Jan Paweł, odwoływał się w nim do swoich dwóch poprzedników Jana XXIII i Pawła VI. Jego pontyfikat zainaugurowała msza święta 3 września. Od razu rozpoczął wprowadzanie zmian związanych z papiestwem, zrezygnował na przykład z tradycji koronacji na papieża. 

Czas pontyfikatu Jana Pawła I zapowiadał się na bardzo aktywny. Chciał odbywać zagraniczne pielgrzymki, pierwszą wstępnie zaplanował do Libanu. Zapowiadał również zmiany kodeksu kanonicznego.

Słynął ze swojej skromności, unikał przepychu i luksusów. Bardzo sprawnie pisał. Był wrażliwy na cierpienie bliźnich, dlatego też chętnie angażował się w organizację akcji charytatywnych. Cechowała go serdeczność, bardzo często się uśmiechał. 

Jego pontyfikat zakończyła niespodziewana śmierć. Zmarł nagle 28 września 1978 r. Jego pontyfikat trwał zaledwie 33 dni. Oficjalnie do wiadomości publicznej podano, że przyczyną zgonu był atak serca. Istnieją jednak teorie, według których papież został otruty.

Pogrzeb papieża odbył się 4 października. Pochowano w Bazylice św. Piotra. 

Jego następcą został Karol Wojtyła (Jan Paweł II). To on zdecydował o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła I. 

23 listopada 2003 został ogłoszony Sługą Bożym, a 8 listopada 2017 papież Franciszek potwierdził heroiczność cnót i ogłosił go Czcigodnym Sługą Bożym. 13 października 2021 papież zatwierdził cud za jego wstawiennictwem. 4 września 2022 r. na Placu św. Piotra został beatyfikowany przez papieża Franciszka.