4 lipiec

hebr. imię teoforyczne Elisheba „mój Bóg jest doskonałością”, „Bóg moją przysięgą”

Św. Elżbieta Portugalska, królowa urodziła się w Saragossie w 1271 roku. Była córką Piotra III, króla Aragonii, i Konstancji, królewny Sycylii. Jej ciotką była św. Elżbieta Węgierska. Kiedy miała 12 lat, wydano ją za Dionizego, króla Portugalii. Miała z nim dwoje dzieci: Konstancję i Alfonsa. Małżeństwo jednak nic było szczęśliwe. Elżbieta przyjmowała to z cierpliwością. Modliła się, pościła, świadczyła miłosierdzie. Była fundatorką wielu kościołów i klasztorów. Posiadała dar godzenia zwaśnionych monarchów. W Coimbrze, a potem w Lizbonie doprowadziła do zgody między Dionizym i Alfonsem, który zbuntował się przeciw rodzonemu ojcu. Interweniowała w zatargach swego męża Dionizego z jego bratem oraz z Ferdynandem Kastylijskim. Podczas walk między jej synem Alfonsem IV a jej wnukiem Alfonsem IX, królem Kastylii, podążyła na pole bitwy, zapobiegając wojnie. Nazwano ją „aniołem pokoju”. Po śmierci męża, który umarł na jej rękach pełen skruchy i nawrócenia, wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i zamieszkała w założonym przez siebie klasztorze klarysek w Coimbrze.

Zmarła 4 lipca 1336 roku. Beatyfikowana przez Leona X w 1516 roku. Kanonizował ją papież Urban VIII w roku 1626. Św. Elżbieta jest patronką Portugalii, Coimbry Estremoz, Saragossy Orędowniczka podczas udręk wojny.

W IKONOGRAFII święta przedstawiana jest w stroju królewskim, czasami w habicie klaryski. Jej atrybutami są: dzban na wino, flakonik z wodą zamienioną według legendy w wino, korona królewska w dłoniach, róża, księga.

gr. petra skała, opoka, odpowiednik aram. kefas
gr. georgeo uprawiam, georgos rolnik

Bł. Pier Giorgio (czyli po polsku: Piotr Jerzy) Frassati urodził się w Turynie w Wielką Sobotę, 6 kwietnia 1901 roku. Frassati to młody Włoch, który nie był bynajmniej uosobieniem doskonałości – miał kłopoty z nauką, palił fajkę i cygara. Na jednym ze zdjęć widzimy go jak ciągnie z kolegami beczkę wina!

Jako zdrowy, wysportowany (czynnie uprawiał alpinizm, świetnie pływał, jeździł na rowerze, nartach i konno), przystojny student politechniki, był szczerze lubiany przez kolegów i koleżanki, których porywał na górskie wspinaczki w pobliskich Alpach, ale również do udziału w nabożeństwach kościelnych, procesjach i adoracjach (Jak przekazał jeden ze starych przyjaciół Ojca Świętego, podobno nasz Papież jeszcze w„czasach krakowskich” organizując wspólne wyjazdy z młodzieżą w góry, wzorował się właśnie na bł. Piotrze Jerzym!).

W 1918 roku zapisuje się do AKCJI KATOLICKIEJ i Kongregacji Maryjnej, a także rozpoczyna działalność w Konferencji św. Wincentego a Paulo w Turynie – organizacji charytatywnej. 28 maja 1922 r. wstępuje do III Zakonu św. Dominika (zakon świecki), przyjmując imię Girolamo (Hieronim) na cześć Savonaroli.

W 1924 r. zakłada z przyjaciółmi nieformalne „Stowarzyszenie Ciemnych Typów” (Societa Tipi Loschi), którego celem był apostolat wiary i modlitwy między innymi przez wspólne górskie wycieczki.

W latach 1920-22 ojciec Piotra Jerzego był ambasadorem w Berlinie. W tym czasie Frassati często bywał w Niemczech i nawiązał kontakt z wieloma tamtejszymi katolikami, m. in. przyjaźnił się z późniejszym znanym teologiem – Karlem Rahnerem. Żywo interesował się problemami górników (m. in. w zagłębiu Ruhry ) i po ukończeniu studiów (Wydział Górniczy), chciał dzielić ich twarde życie: „[…] Będę inżynierem górnikiem, aby jeszcze więcej służyć Chrystusowi […]”.

Frassati miał jedyną siostrę, o półtora roku młodszą Lucianę, poprzez którą losy związały rodzinę Frassatich z Polską. W styczniu 1925 roku Luciana wychodzi za mąż za młodego polskiego dyplomatę – Jana Gawrońskiego. Właśnie Luciana Frassati-Gawrońska przyczyniła się do popularyzacji wiedzy o swoim bracie pisząc wiele książek tłumaczonych na wiele języków w tym także na język polski. Dzisiaj to dzieło kontynuuje jej córka – Pani Wanda Gawrońska.

W grudniu 1922 roku Frassati zwiedza kopalnie w Katowicach, a w drodze powrotnej spędza pół dnia we Wrocławiu.

Bł. Piotr Jerzy Frassati umiera w sobotę 4 lipca 1925 r., w wieku 24 lat na chorobę Heinemedina, którą zaraził się od biednych, którym pomagał. Wyruszył w drogę: „[…] do naszej prawdziwej ojczyzny, by śpiewać na chwałę Boga”.(P. G. F.)

Ogłoszony błogosławionym przez Jana Pawła II 20 maja 1990 roku. Patron młodzieży i studentów oraz ludzi gór.

Kościół zaprasza Was do tego, abyście wszyscy byli świętymi w waszym codziennym życiu, tak jak był nim bł. Piotr Jerzy [Pier Giorgio Frassati].

Popatrzcie jak wyglądał człowiek OŚMIU BŁOGOSŁAWIEŃSTW, który nosił w sobie na co dzień radość Ewangelii, Dobrej Nowiny, radość zbawienia ofiarowanego nam przez Chrystusa. (Jan Paweł II)