Imieniny: Szymona Judy-Tadeusza

Św. Szymon

imię biblijne pochodzenia hebr. shime’on oznacza „Bóg wysłuchał”. Występuje w dwóch formach: SYMEON i SZYMON

Św. Szymon

Św. Szymon (I w). Ewangelie wymieniają go w ścisłym gronie uczniów Pana Jezusa. Miał przydomek Zelota – “Gorliwy” (Mk 3,18), z żarliwością bowiem zachowywał Prawo Mojżeszowe. Według późnych źródeł pracował na terenie dzisiejszej Brytanii(?) oraz w Babilonii i Persji.

Zginął męczeńską śmiercią razem ze św. Judą Apostołem. Patron diecezji siedleckiej oraz farbiarzy, garncarzy, grabarzy spawaczy.

W IKONOGRAFII św. Szymon w sztuce wschodniej przedstawiany jest z krótkimi włosami lub łysy, w sztuce zachodniej ma dłuższe włosy i kędzierzawą brodę.
Jego atrybutami są: księga, kotwica, palma i piła (drewniana), którą miał być rozcięty, topór, włócznia.

Św. Juda Tadeusz Apostoł

hebr. Jehuda godny czci

Św. Juda Tadeusz Apostoł

Św. Juda Tadeusz Apostoł (I w). Piszą o nim Ewangeliści: św. Jan podczas opisu Ostatniej Wieczerzy (14,22), św. Mateusz (10,3) i św. Marek (3,18). Juda był bratem Jakuba Młodszego, krewnym Pana Jezusa. Jest autorem jednego z listów Nowego Testamentu. Po Zesłaniu Ducha Świętego miał prowadzić misję w Edessie. Według innych źródeł apostołował w Mezopotamii, gdzie poniósł śmierć męczeńską razem ze św. Szymonem.

Patron diecezji siedleckiej, Magdeburga. Orędownik w sprawach beznadziejnych.

W IKONOGRAFII św. Juda Tadeusz przedstawiany jest w długiej, czerwonej szacie lub w brązowo-czarnym płaszczu. Trzyma mandylion z wizerunkiem Jezusa.
Jego atrybutami są: barka rybacka, kamienie, krzyż, księga, łaska, maczuga, miecz, pałki, którymi został zabity, topór.

Inni patroni dnia

śwśw. Anastazji i Cyryla, mm. (+ poł. III w.)
św. Cyryli m. (+ poł. III w.)
św. Farona bpa (+ ok. 670)
św. Fidelisa m. (+ III/IV w.)
św. Firmiliana bpa (+ 268)
św. Honorata bpa (+ ok. 397)

℗ Św. Szymon ℗ Św. Juda Tadeusz Apostoł